با افزایش جمعیت سالمندان، طراحی شهری نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی و افزایش ارتباطات اجتماعی آنان ایفا می‌کند. ایجاد زیرساخت‌های مناسب مانند پیاده‌روهای ایمن و هموار، فضاهای عمومی دوستدار سالمند، نیمکت‌های استراحت، سرویس‌های بهداشتی قابل دسترس و پارک‌های زیست‌دوست، حضور فعال سالمندان در اجتماع را تسهیل می‌کند. همچنین طراحی مسکن با ویژگی‌هایی مانند کفپوش‌های ضد لغزش، درب‌های پهن و فضاهای مشترک، استقلال و تعامل اجتماعی سالمندان را افزایش می‌دهد.

طراحی جامعه‌محور و بین‌نسلی، فضاهایی فراهم می‌کند که نسل‌های مختلف بتوانند با هم ارتباط برقرار کنند و سالمندان حس تعلق و فعالیت بیشتری در جامعه داشته باشند. بهره‌گیری از فناوری‌های هوشمند مانند سیستم‌های راهنمایی مناسب، اپلیکیشن‌های مکان‌یابی و مدیریت ترافیک، امنیت و استقلال سالمندان را در محیط شهری بهبود می‌بخشد.

نمونه‌های موفق از شهرهای آرنسبرگ در آلمان، تویاما در ژاپن، منچستر در بریتانیا و شهرهای فنلاند و نیوجرسی در آمریکا نشان می‌دهند که با برنامه‌ریزی شهری فراگیر و سیاست‌گذاری هدفمند می‌توان جوامعی ایجاد کرد که سالمندان در آنها به طور فعال، مستقل و با کیفیت زندگی بالاتر حضور داشته باشند.